توافق کلی وجود داشت که میوه خشک هلو سنتی را می‌توان به عنوان بخشی از رژیم غذایی معرفی کرد، زیرا دارای فیبر بالا، چربی کم و منبع غلیظی از ریزمغذی‌های مختلف هستند.
نسبت به برخی از میوه های تازه، میوه های خشک برای مصرف کنندگان راحت است و ماندگاری طولانی دارد در حالی که ممکن است نسبت به میوه های تازه یا سایر جایگزین ها گران قیمت تلقی شود، اندازه سهم کوچکتر از میوه تازه است که ممکن است به برخی از مصرف کنندگان کمک کند تا مصرف کلی میوه بالاتری داشته باشند.
در کشورهایی که توصیه می‌شود حداقل پنج وعده میوه و سبزیجات در روز مصرف شود، میوه‌های خشک به جای میوه یا سبزیجات تازه مصرف نمی‌شوند و می‌توانند علاوه بر آن مصرف شوند.
در صورت لزوم جایگزینی، این دیدگاه بیان شد که میوه خشک به جای آب میوه و اسموتی بهتر است پیشنهاد شد که توصیه متفاوتی برای میوه‌های خشک با قند افزوده یا میوه‌های قندی نسبت به میوه‌های خشک سنتی مناسب باشد.
پیشنهاد شد که یک هدف کلیدی می تواند تشویق نه نفر از هر ده مصرف کننده ای باشد.
که در حال حاضر هیچ میوه خشکی نمی خورند تا آن را به عنوان بخشی از رژیم غذایی خود بگنجانند، و همچنین تشویق مصرف کنندگان به خوردن دو وعده به نفع آنها باشد.
رژیم غذایی با این حال، ارتباط توصیه ها در نهایت به فرد و الگوی غذایی خود بستگی دارد تصور بر این بود که تجزیه و تحلیل ریسک و فایده بعید است که نشان دهد افرادی که مصرف کم میوه و سبزیجات دارند و در معرض خطر ابتلا به بیماری مزمن هستند باید از میوه‌های خشک به دلیل خطر پوسیدگی دندان اجتناب کنند، زیرا میوه‌های خشک را در رژیم غذایی قرار می‌دهند.
یک روش مفید برای افزایش مصرف فیبر است. این یک چالش برای دولت ها در مورد نحوه برقراری ارتباط توصیه های مناسب برای زیر مجموعه جمعیت ایجاد می کند.
میوه های خشک را می توان بیشتر از میوه های تازه با ضایعات کمتر نگهداری کرد به دلیل وزن کمتر میوه خشک در هر وعده، ممکن است خوردن دو وعده راحت تر از خوردن دو قسمت از میوه کامل باشد و توانایی مصرف مواد مغذی در حجم کمتر را افزایش دهد.
